Αγαπητοί φίλοι,

Όταν νέα μπήκα στον χορευτικό κύκλο και στην οικογένεια του Λυκείου Ελληνίδων Παιανίας (ΛΕΠ), δε φανταζόμουν ότι θα παρέμενα αδιαλείπτως μέχρι σήμερα!

Έχοντας στις «αποσκευές» μου μνήμες, εικόνες, μυρωδιές και ανθρώπους της Παιανίας πέρασα το κατώφλι του ΛΕΠ. Γρήγορα κατάλαβα ότι σε αυτόν τον χώρο υπήρχε το μεράκι, η ζέση και η επιθυμία να σωθεί καθετί που έχει σχέση με τη λαϊκή παράδοση του τόπου μας αλλά και να διατηρηθεί και να γίνει ευρύτερα γνωστό.

Τα χρόνια περνούσαν, η Παιανία από χωριό γινόταν πόλη και το ΛΕΠ όλο και μεγάλωνε. Και μεγάλωνε χάρη στην αγάπη και τη συμμετοχή των κατοίκων, τη στήριξη και τη βοήθειά τους. Εκδηλώσεις, δράσεις και παραστάσεις μας έφερναν πάντα στο κέντρο του πολιτιστικού γίγνεσθαι της πόλης μας.

Τα σεντούκια με τα προικιά και τις φορεσιές άνοιξαν και άρχισαν οι δωρεές στο Λύκειο, το οποίο κατάφερε να αποκτήσει ένα ενδιαφέρον Λαογραφικό Αρχείο. Προίκες, κοσμήματα, οικογενειακές φωτογραφίες, διάφορα αντικείμενα καθημερινής και επαγγελματικής χρήσης εμπλούτισαν τη συλλογή μας αλλά κυρίως αφηγήθηκαν και αφηγούνται ακόμα τις ιστορίες των ανθρώπων του παλιού χωριού. Θυμίζουν έθιμα και συνήθειες που ατόνησαν, επαγγέλματα και αντικείμενα που πέρασαν σε αχρηστία, έναν τρόπο ζωής μιας κοινωνίας πολύ μακρινής.

40 χρόνια λοιπόν φέτος για το ΛΕΠ και αναλογίζομαι ότι οι «αποσκευές» με τις οποίες μπήκα στο Λύκειο πολλαπλασιάστηκαν! Σκέφτομαι πως είμαι ευγνώμων για αυτήν την «προίκα» που αποκτήσαμε αλλά και περήφανη που θα την κληροδοτήσουμε στις επόμενες γενιές. Σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που συμμετέχουν ενεργά και το εκπροσωπούν ειλικρινά επάξια.

«Η προίκα μας» είναι το σύνθημα για τον εορτασμό των 40 χρόνων από την ίδρυση του Λυκείου των Ελληνίδων Παιανίας, το 1985. Ένας εορτασμός που ανήκει στην πόλη μας την Παιανία.

Κατερίνα Αποστόλου

Αμπέλι μου πλατύφυλλο και κοντοκλαδεμένο δέσε σταφύλια κόκκινα να μπω να σε τρυγήσω να κάνω αθάνατο κρασί μοσχοβολιά γεμάτο.

Κώστας Κρυστάλλης
Από το ποίημα «Το τραγούδι του τρυγητού»