Από την Αντιγόνη του Σοφοκλή στην "Αντιγόνη" της Λαϊκής Παράδοσης

Ένα δημιούργημα του Παναγιώτη Σδούκου με τη συμμετοχή των Χορωδών του Λυκείου Ελληνίδων Παιανίας.

Αφήγημα: Η Αντιγόνη της Τραγωδίας επιλέγει το αιώνιο νυφικό ταφικό κελί της ενάντια στην καταπάτηση των Άγραφων Νόμων - Η ρωμιά "Αντιγόνη" προτιμά να πεθάνει προκειμένου να παντρευτεί κάποιον ετερό-θρησκο. Και οι δυο προτιμούν τον θάνατο για να διατηρηθεί ο Πανανθρώπινος Ηθικός Αξιακός Κώδικας.

Στόχος: η δραματουργική συν-επιτέλεση αρχαίου δράματος και λαϊκού "χοροτράγουδου" με επιτελεστικό ενδιάμεσο το δημοτικό τραγούδι.

Μεθοδολογία: προετοιμασία (ζέσταμα, αυτοσυγκέντρωση, σωματικές ασκήσεις, εκμάθηση δυο εβρίτικων τραγουδιών (δυο από τους Μεταξάδες: ένα εθιμοτυπικό δρώμενο και ένα χοροτράγουδο και ένα τρίτο "καρσιλαμάς" από την Πυλαία Θεσσαλονίκης). Σωματικές και φωνητικες ασκήσεις ενεργοποίησης χώρου, χοροτράγουδο.

Χρόνος: ο φυσικός και συμβατικός σε συνδυασμό με τον ιερό-δρωμενικό, ως φορέα μνήμης με τα σημερινά σώματα των συμμετεχόντων-ουσών.

Χώρος: "Αντι-Σκηνικό" μη θεατρικός, αστικός, υπαίθριος, φυσικός και φορέας μνήμης "μικρότοπος" με την κινητικότητα του (κόσμος, εξωτερικοί ήχοι, βοή κλπ). Ερείπια Τζαμιού οδού Μουσαίου στην Πλάκα-Μοναστηράκι.

Επιτελεστές: Τμήμα Παραδοσιακού Τραγουδιού Λυκείου Ελληνίδων Παιανίας & Παραδοσιακών Δρόμων, εκπαιδευτικοί, φίλοι-ες ενδιαφερόμενοι-ες.

Συμπεράσματα:
• Η performance υπερβαίνει το real time της συμβατικής πραγματικότητας χωρίς να την καταργεί
• Το δημοτικό τραγούδι ως επιτελεστικό ενδιάμεσο "μύθου" και συμβατικής πραγματικότητας
• Το φυσικό "σκηνικό" υπόκειται στη performance, προκαλεί "θάμβος" στον υπόλοιπο κόσμο γύρω